Lieve God/Allah/Rama/Zeus/Buddha,
Ik geloof niet in jullie.
Geloven is maar iets geks.
Religie überhaupt. Kruistochten, Jihads, bedevaarten! Het buddhisme, het hindoeïsme, de islam, het katholicisme, het taoïsme, het atheïsme...
Door de bomen zie ik het bos niet meer en eigenlijk geloof ik er dus ook maar niet zo veel van.
Geloven is toch maar iets geks.
Waarom geloof ik niet in God (of in ieder geval niet in de God zoals Christenen hem kennen)? Dat is eigenlijk heel simpel: dan zou ik moeten geloven in hemel en hel.
En dat wil ik niet.
Want als ik zou geloven in hemel en hel, zou dat dingen inhouden die me niets bevallen. Zo zou ik met een beetje pech voor eeuwig moeten branden in de hel, of toch op zijn minst een vrijwel aan de eeuwigheid gelijke tijd in het vagevuur door moeten brengen.
Lijkt me niet.
Het rijtje met zeven zonden is er niet voor niets. Nou, ik weet het, ik heb gezondigd!
Als ik aan de poort van 'Saint Peter' kom (geweldig nummer daarover van Chris de Burgh trouwens) stuurt die heilige mij hoogstwaarschijnlijk linea recta naar beneden.
Slecht plan.
Niet dat ik niet vind dat hemel en hel een doel dienen.
Uitdrukkingen als 'in de zevende hemel zijn' en 'loop naar de hel' zouden wel iedere betekenis verliezen. Maar toch.
Ik geloof dat ik niet geloof, geloof ik. Secretly heb ik d'r allemaal geen flauw idee van, en dat is wel zo fijn. Als ik mijn hele leven leef met angst en ontzag voor God, met angst om in de hel te komen zou dat niet zo prettig zijn. Goed, misschien dat ik, als ik straks brandend spijt lig te hebben, nog eens nadenk over alles wat ik zeg, maar dat doet nu niet terzake.
Voor nu leef ik, zondig ik en voel ik me daar prima bij. En daar gaat het maar om lijkt me.
Groeten, een zondaar
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Als je in god en zonden enzo zou geloven, dan zou je een leven vol van angst, spijt en onverklaarbaarheid hebben, lijkt me redelijk destructief en onwenselijk. Het is eigenlijk ook raar dat geloof nog bestaat, want het is gewoon bedacht om dingen als leven, dood, tijd, vulkaanuitbarstingen, de routine van seizoenen etc etc te verklaren. Nu die zaken in de loop der eeuwen allemaal verklaard zijn, is het geloof niet meer nodig.
BeantwoordenVerwijderenMaar neeeee, ze blijven massaal het geloof aanhangen. Bizar.
Ja, maar Nout
BeantwoordenVerwijderengeloof is voor veel mensen wel een steun in moeilijke tijden. Daarbij is er nog zo veel niet verklaard. En mijn geloof in de wetenschap is ook absoluut niet rotsvast!
ja, maar gelovigen kunnen er vervolgens NIET TEGEN dat iets NOG niet verklaard is, net zoals ze daar 1000'en jaren terug niet tegen konden.
BeantwoordenVerwijderenIk kan er best tegen sommige dingen te weten die idd onverklaarbaar zijn en waar ik bijna gek van ben geworden toen ik er te lang over nadacht, zoals het feit dat er IETS uit NIETS is gekomen, zo'n 13,7 miljard geleden.
Als je te lang nadenkt over dingen als tijd, leven en dat JIJ je eigen dingen denkt en niet die van iemand anders en daar dan weer over voortborduurt (lees: verder over door denkt), dan wordt je echt gek.
daarom denk ik ook niet te veel ;)
BeantwoordenVerwijderenoke, dat is uiteraard absoluut niet waar, maar daar gaat het even niet om.
Je kunt nergens lang over doordenken zonder gek te worden. Het 'denk'-probleem is vast ook waarom het percentage "slimme" mensen dat zelfmoord pleegt zoveelhoger is dan het percentage "domme" mensen.
De zin van het leven, tsja, ach.
Als ik dan toch iets geloof, dan geloof ik dat het leven zinloos is. Althans, zinloos voor het 'hogere' doel. We moeten er gewoon voor zorgen dat we de tijd die we hier op aarde rondlopen goed gebruiken. En als dat niet voor het hogere doel is (bestaat er eigenlijk wel een 'hoger doel'? ook alweer zo'n zelfmoord-vraag ;)), dan moet dat maar voor ons eigen plezier zijn. Verklaart ook weer waarom mensen zo vreselijk materialistisch zijn. Enzo.
Pfoe, vaagheid om deze tijd