Kaboutertje Leanne - deel 1

Er was eens een kaboutertje... O, wacht. Dat klopt niet. Er waren eens een heleboel kaboutertjes. Ze woonden met zijn allen in een paddestoelendorp onder de 4e eik van de 381e rij bomen. Één van die kaboutertjes heette Leanne. Misschien een beetje een gekke naam voor een kaboutervrouwtje, maar dat maakte haar bijzonder.

Leanne was graag bijzonder. Nooit wilde ze de rokken en jurken aan die alle kaboutervrouwtjes droegen. Ze wilde broeken! Broeken, truien, alles wat makkelijk zat. Want daarmee kon ze extra fijn de bomen in klimmen. Al vanaf haar 2e kabouterlevensjaar klom kaboutertje Leanne in de bomen. Eerst mocht ze alleen nog in de eik bij het dorp, maar langzaam verlegde ze haar grenzen... Steeds meer bomen beklom ze en steeds vaker kwam ze vies en onder de modder thuis. Soms zelfs met een gescheurde broek! Alle andere kabouters bekeken die rare Leanne hoofdschuddend. Eigenlijk was ze een beetje een schande voor het dorp.

Maar op een dag had Leanne alle 381 bomen uit de rij gehad. Ze was het zat om zo dichtbij huis te klimmen. Ze wilde de wijde wereld zien, het einde van het bos vinden! Daarom pakte ze haar paars gestippelde knapzak en liep ze naar haar moeder. Je moet weten dat kaboutertjes nooit iets doen zonder goedvinden van hun moeder. In het kabouterdorp waar Leanne woonde zijn kaboutermoeders zo ongeveer gelijk aan heiligen. Leannes moeder, die Griselda heette, was een hele slimme, grijze kaboutervrouw.

Had ik al gezegd dat Griselda slim is? Nou, dat is ze. En dat is belangrijk om te weten voor ik verder vertel!

Leanne ging naar haar moeder en vroeg: "mama, mag ik de wijde wereld in?". Griselda aarzelde even. Ze vond het helemaal niet leuk om haar dochter weg te zien gaan. Aan de andere kant, Leanne was wel een schande voor het dorp. Griselda was waarschijnlijk het enige kaboutertje dat het vervelend vond om Leanne te zien gaan! Daarom besloot ze dat haar dochter weg mocht. Ze aaide Leanne over haar bol en zei op de allermoederlijkste toon die ze kon produceren:

"Het ga je goed, dochter van me. Je bent een geweldige meid die alles aankan, dat weet ik. Maar wees voorzichtig! Vertrouw niet zomaar elk kaboutermannetje dat op je pad komt, vermijd de mensen en kom niet te dicht bij grote roofdieren!"

Leanne zuchtte. Het advies van haar moeder was goedbedoeld, maar zooo overbodig! Ze pakte haar paarsgestippelde knapzak, deed klimschoenen aan haar voeten en begon haar tocht naar het einde van de rij met 381 bomen...


Word vervolgd.