Eikeltjesgooiende sadist

In een boom zat 'ie. Best hoog, goed verscholen tussen de o zo mooie bladeren van een beukenboom. Op het eerste gezicht was het een schatje. Met pretoogjes keek hij me aan. "Kijk mij hier eens zitten", leek hij te willen zeggen. Maar hij zei niets. Zwijgend liet hij zijn blik over me gaan.

Intussen draaiden mijn hersenen overuren. Waarom zat die leukerd mij vanaf een tak in een beukenboom aan te kijken? Waarom keek hij überhaupt naar mij? Ik snapte er geen Brabantse (gehakt)Bal van.

*POK*

AUW. Een eikel op mijn hoofd. Wát!? Een eikel op mijn hoofd? Ik sta hier verdorie onder een beukenboom. Hier klopte iets niet. Furieus keek ik naar boven. Gniffelend zat hij me aan te kijken. Er kwam geen woord uit, maar ik zág in zijn ogen dat hij het expres deed. Een eikeltjesgooiende eikel. Kwaad liep ik weg. Daarmee erkende ik mijn verlies niet, o nee. Ik ging wraak nemen. Meedogenloos. Ik ben geen eikel, maar wel zo hard als steen als het even moet, dus zocht ik een steen om die gek van de tak af te kegelen.

Geconcentreerd zocht ik mijn doelwit. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en zag hem tenslotte weer zitten. Een beetje verschoven, een beetje beter verstopt. Ik gooide. Pats. Een vogel vloog verschrikt op. Het was mis. Meters ernaast raakte mijn steen een eikenboom.

Gefrustreerd ging ik zitten. Tegen een boom aan. Helaas was ik even vergeten dat dit de bewuste beukenboom was. Met de eikel erin.

*POK*

Terwijl mijn hand de schade op mijn hoofd inspecteerde keek ik naar je. Waarom bekogelde je me met eikels? Waarom lachte je erom? Ik weet zéker dat je lachte. Je had er gewoon lol om. Je bekogelde me verdomme expres met eikels.

Ellendige Sadist dat je bent.

Stomme eekhoorn.