Cavia's en filosofen

Volgens een lerares van mij ziet Geert Wilders eruit als een cavia. Wat dat betreft kan ik haar geen ongelijk geven. Maar ik verdenk haar er wel van op de PVV te stemmen.

Op een dag onderbraken we onze prachtige vertalingen van geschiedschrijver Herodotos en eposschrijver Homerus om eens over de politiek te discussiëren. Een discussie bleek het niet echt te zijn. Wij zijn immers te jong om er echt wat van te snappen. Een gewaagde uitspraak, als je het mij vraagt. Zeventienjarige gymnasiasten moeten niet onderschat worden, onze leraar maatschappijleer kregen we eronder geluld. (Prachtig verhaal overigens, de man raakte helemaal overstuur). Maar blijkbaar snappen we er niets van. Waar ze dat op baseerde? Wij probeerden haar van repliek te dienen toen ze stellig beweerde dat "Wilders wél mooi zei wat heel Nederland al lang dacht". Dat wij het niet dachten was niet genoeg. Jong en naïef, dat zijn we, als ik haar moet geloven.

Jong, jazeker! Maar moet dat een nadeel zijn? Toegegeven, we hebben minder levenservaring dan zij. Maar echt naïef kun je ons niet noemen. Met een frisse, nog niet al te veel door de wereld verpeste geest kom je ook een heel eind. Kritisch denken, dat willen ze ons leren. Maar dóen we het een keer, is het het niet goed. Kritisch denkende leerlingen vinden leraren wel leuk. Behalve als we het niet met hen eens zijn. Dan zijn de poppen aan het dansen! De lerares in kwestie verbaasde me nogal. Naïef als ik was, hield ik mezelf voor dat alleen de ietwat minder intelligente vmbo'ers Geert Wilders serieus namen. Helaas helaas! Een docente klassieke talen met een universitaire opleiding doet het ook. Teleurgesteld, dat beschrijft mijn gemoedstoestand na dat voorval nog het best.

Twee dingen heb ik altijd stellig geroepen. Het eerste is dat ik nooit of te nimmer in het buitenland wil wonen. Wel verblijven om te reizen, maar niet wonen! Het tweede was dat ik, áls Geert Wilders ooit nog aan de macht kwam, zo vlug mogelijk zou emigregen. De oplettende lezer ziet nu meteen dat dit niet samen gaat.

Ik ging er dan ook niet vanuit dat Geert Wilders ooit een meerderheid aan zetels zou behalen. Tot mijn grote schrik komt hij volgens de laatste opiniepeilingen, gedeeld met het CDA, wél op een eerste plek wat betreft het aantal zetels. Een stomp in mijn maag, zo voelde het om dat te lezen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er 32 rationeel denkende mensen in de kamer wilden om de standpunten van de PVV te verdedigen. Die zijn er blijkbaar wel. En nog eens vele, vele duizenden mensen die straks het knopje 'Geert Wilders' indrukken bij de verkiezingen. Het angstzweet breekt me uit als ik eraan denk.

Ik geloofde wel in de democratie. Niet eens alléén omdat dat ons met de paplepel in wordt gegoten. Het lijkt zo mooi, het volk aan de macht. Natuurlijk is van echte macht niet te spreken als we eens in de 4 jaar een knopje in mogen drukken, maar het gevoel doet al veel. Ik kon me wel vinden in de stelling dat de democratie het beste politieke stelsel was. Tot nu toe, welteverstaan. Ieder politiek stelsel in de geschiedenis was op een bepaalde manier het beste tot dan toe. Zo ook de democratie.

Maar met dank aan deze cavia ben ik langzaam maar zeker mijn geloof in de democratie, of beter gezegd in het volk aan het verliezen. Dit levert me echter wel hernieuwd respect op voor een aantal griekse filosofen. (En daar zou mijn pro-Wilders lerares dan wel weer blij mee zijn!)

Volgens Plato betekende democratie chaos. Hij wantrouwde de massa. Zij laat zich immers meer leiden door emoties dan door verstand. Veel te makkelijk laat zij zich naar de mond praten door handige populisten. De massa zou niet in staat zijn tot het nemen van juiste, rationele beslissingen. En hé, komt dat me even bekend voor. Ik vraag me al maanden af waar het verstand van Nederland gebleven is en waarom mensen zo makkelijk meegaan met volkspopulist nummer 1: Geert Wilders.

Niet dat ik denk dat ik de juiste beslissingen zou nemen, maar in mijn ogen doet een groot deel van stemmend Nederland dat in ieder geval NIET.

Dat brengt me terug bij de vraag die me bezighoudt: in Nederland blijven, ongeacht Wilders die straks misschien een groot deel van de macht heeft óf mijn principes trouw blijven en emigreren. Ik denk dat ik het weet. Ik blijf in Nederland. Niet omdat ik iets tegen de Islam heb, niet omdat ik toch veilig ben. Nee. Ik blijf in Nederland om straks te kunnen stemmen. Tegen de cavia. Ik ga me híer inzetten voor mijn idealen, in mijn eigen land iets bereiken.

Wilders zal mij niet in de weg staan. Ik hem hopelijk wel.